Partindo do poema “Como chove miudiño”, de Cantares Gallegos (1862), concibido como unha caste de memoria xeográfica e afectiva de Rosalía de Castro, empréndese un percorrido polos lugares que a autora sinalou como máis relevantes para entender a súa infancia e primeira mocidade, acompañados de mapas que permiten a súa xeolocalización.